و - باور سازی نسبت به دشمن(شیاطین درونی و بیرونی ) :   

 از جمله رموز موفقیت ، شناخت موانع و آفات و شناسایی راه دفع آنهاست . انسان در مسیر تعالی خود، با موانع درونی و بیرونی زیادی که گاهی نه تنها در مشکل مانع ظاهر  نمی شود بلکه در قالب یاور و معین جلوه می کنند ، مواجه می باشد .

دشمن شناسی درونی و بیرونی و اینکه بدانیم دشمن ( شیطان ) چه شگردها و  تاکتیکهایی را به کار می گیرد تا مانع پیشرفت ما شود از عوامل مهم موفقیت است ، در این مورد مهم شناخت شیطانهای دوست نما ( منافقین) می باشد .

روش این مرحله از باور سازی :

 ذکر نمونه انسانهایی که با وجود داشتن
سابقه های خوب ، عاقبت به شر شده اند و فکر
می کردند که با وجود اسلام ، ایمان ، امتیازات مختلف، شیطان به آنها کاری ندارد ولی متاسفانه در دام شیطان افتادند و ذکر این نکته که سیاست شیطان، سیاست گام به گام و تدریجی است و آنقدر آرام و با حوصله کار می کند و تا ایمان افراد را نگیرد ، دست بردار نخواهد بود .

ز - باور سازی نسبت به برنامه ریزی :    

 هر سعادت و موفقیتی بر اساس اهداف ، برنامه ریزی منظم ، تلاش و پیگیری قابل تحقق است. فهم این مهم نیاز به باور دارد ، انسان نمیتواند رها باشد ولی هوس رسیدن به قله های رفیع سعادت را نیز داشته باشد اگر رسیدن به یک مدیریت در مباحث علمی و یا رسیدن به یک موفقیت مثل پا گذاشتن به سیارات ، نیازمند یک برنامه ریزی دقیق می باشد ، بدیهی است رسیدن به قله رفیع انسانیت و آدمیت به مراتب بیشتر نیاز به داشتن یک برنامه است .

برنامه ریزی یعنی هدفمند زندگی کردن ، داشتن اولویت بندی در امور ، شناخت نیازها ، امکانات و آسیب ها ، فهم مراحل رسیدن به کمال و موفقیت
و این معنای آیات « لا یکلف الله نفسا الا ما اتاها «5»» ، « لا یکلف الله نفسا الا ما وسعها «6»» میباشد.

مخاطب اگر بداند که او هم میتواند با جهت گیری در مسیر انبیاء ، اولیاء صلحاء و شهداء ، با توجه به توان خود حرکت کند ، یقیناً علیرغم تفاوت در امکانات ، همنشین این گروهها خواهد شد و از لاک نا امیدی بیرون می آید .

لازمه مهم این امر ، داشتن برنامه ریزی درسی ، عبادی ، تفریحی و ورزشی ، مطالعاتی در کنار امور شخصی خود می باشد . با داشتن برنامه ریزی ، زندگی انسان نه تنها منظم می شود بلکه تبدیل به الگو خواهد شد همچنان که زندگی امام(ره) و شهدا اینگونه شده است . از مشکلات بزرگ جوانان غصه خوردن است که برنامه ریزی میتواند مانع غصه خوردن باشد چون با برنامه ریزی میزان کمتری از فرصتها از دست می رود .

روش این مرحله از باور سازی :

 تبیین امکانات و نیازها و اهداف هر فرد با توجه به شرایطی که دارد و فهماندن این معنا که موفقیت در انجام بهترین کار و بزرگترین کار در هر مرحله از زندگی میباشد . یکی از دانشمندان می گوید
تا زمان تنظیم نگردد هیچ چیز قابل تنظیم نیست .

3- طرح مبانی دینی دفاع مقدس (جهاد و دفاع)، چرایی دفاع مقدس ، چگونگی دفاع مقدس ( در طول هشت سال ) و فرهنگ و ارزشهای دفاع مقدس و موضوعات موثر بر دفاع مقدس در قالبهای آموزشی ، مسابقه ، مباحثه و گفتگو ، جزوات آموزشی ، معرفی کتابهای مفید می تواند در افزایش اثر بخشی این اردوها موثر باشد .

4- توجه به ضرورت کار تحقیقی ، هنری و تبلیغی پیرامون دفاع مقدس که علیرغم گذشته سالها در مقایسه با امور دیگر ، مورد بی مهری قرار گرفته است و بهترین راه مبارزه با تهاجم فرهنگی تبیین فرهنگ شهادت و جبهه و دفاع مقدس می باشد . از آنجا که به تعبیر مقام معظم رهبری (مدظله العالی) تا اندیشه و تفکر با هنر آمیخته نشود ، جاودانه نخواهد ماند ، لازم است اولاً خود از قالبهای هنری برای انتقال پیام به مخاطبین حداکثر استفاده را ببرید و ثانیاً زائرین را تشویق نمائید تا یافته های معنوی و احساسی و شناختی خویش در اردوهای راهیان نور و انس با شهداء را در قالبهای هنری همچون خاطره ، شعر، عکس ، فیلم ، نقاشی و ... به تصویر کشیده تا قابل انتقال به دیگران نیز باشد .

 روش این مرحله از باور سازی :

انس گرفتن ، محبت کردن ، نزدیک شدن ، غیر مستقیم کار تبلیغی انجام دادن ، معارفه
محبت آمیز ، پرهیز از افراط و تفریط و در یک کلام خوگرفتن با مخاطب می باشد که احساس خودی بودن به طرفین دست بدهد .

 ب – باور سازی نسبت به موقعیت:    

 هر تبلیغ و تربیتی در یک محیط و موقعیت خاصی صورت می پذیرد . تا مخاطب شناخت درستی از محیط و موقعیت پیدا نکند ، پیام تبلیغی و تربیتی را دریافت نخواهد کرد .

موقعیت های تبلیغی اعم از موقعیت های زمانی و یا مکانی هر کدام ویژگیهای خاص خود را دارد . مناطق جنگی از آنجا که محل رزم ، رزم آوران اسلام ، شهادت بهترین فرزندان دین و مملکت بوده و از باب « شرف المکان المکین » ، ( شرف و عظمت هر مکانی به مظروف و چیزی است که در آن ظرف مکانی قرار گرفته است ) ، از عظمت بالایی برخوردار است و به تدبیری مرکز فرستنده پیامهای معنوی است . اگر گیرنده ها ، اولاً آماده و روشن باشند ، ثانیاً روی موج اصلی تنظیم شده و ثالثاً غبارروبی شده باشند ، بهترین ارتباط و پیام رسانی صورت می پذیرد . جبهه، دروازه بهشت ، سکوی پرواز ، حمام شستشوی گناهان، شروع تصمیم گیری های جدی برای آدم شدن ، محل انقلاب درونی و . . . می باشد .

 روش این مرحله از باور سازی :

نقل خاطره های تحول آفرین ، نقل روایات و آیاتی که زمینه ساز تحول درونی است از قبیل آیات خوف و رجاء ، بهشت و جهنم ، لطف و مرحمت خدا ، نقل برنامه های عبادی ، نظامی ، تفریحی و نقل زندگی پر از نشاط و معنویت رزمندگان و . . . در این زمینه مفید است .

ج – باور سازی نسبت به خود مخاطب :    

 یکی از مشکلات جدی جوانان ،خود ناشناسی و به تبع آن فرار از خود و از خود بیگانگی و یا
خود باختگی است . چون هیچ موقع نخواستند و دیگران هم ایشان را وادار نکردند که توجه به خود کنند ، جایگاه خود را از لحاظ خلقت و از لحاظ ویژگیهای مثبت و منفی بشناسند .

جبهه بهترین جایگاه برای تفکر در خود و جایگاه خویش است . ویژگیهای مثبت و منفی استعداد ها ، توانمندیها ، مشکلات ، شکستها ،
پیروزی ها ، نقاط عطف زندگی ، محدودیت ها ، امکانات ، تفاوتها ، و . . . را باید شناخت . به عبارتی تا صورت مسئله زندگی شناخته نشود و معلومات و مجهولات معادله مخصوص هر شخص یافت نشود ، حل معادله غیر ممکن است و چون معادلات زندگی افراد ، با یکدیگر متفاوت است تقلید خیلی کارساز نیست هر چند استفاده از تجربه دیگران ، فواید زیادی دارد .

روش این مرحله از باور سازی :

 وادار کردن افراد به خلوت کردن و تفکر و نوشتن در باره خود و آنچه که در مورد خود احساس می کنند، در باره اینکه که نگاهشان به خدا (هستی) ، دین ، خود ، مرگ ، دنیا و پدیده های دیگر چیست و دیگر اینکه از دیگران بخواهند که در باره آنها بنویسند و در باره خود به مباحثه بپردازند .

د- باور سازی نسبت به خدا :    

 بالاترین نیاز جوان ، داشتن یک تکیه گاه جامع و کامل است و بزرگترین مشکل هم اشتباه در مصداق این تکیه گاه است . لذا در ظاهر دیده می شود که جوانان علیرغم اینکه میدانند که خداوند قادر ، عالم ، رئوف ، مهربان ، ناظر ، خالق و . . است  ولی چون باور ندارند و لمس نمی کنند به جای تکیه کردن به این  منبع لایزال ، به منبع های دیگری که در توانایی قابل مقایسه با خداوند نیستند تکیه
می کنند و چون از آنها ناتوانی می بینند ، به ناامیدی، یأس ، پوچی ، بی خیالی و . . . روی می آورند .

اگر توانمندیهای خداوند مبنی بر قدرت خداوند (ان الله علی کل شیئ قدیر  « 1» ) علم خداوند (یعلم خائنه الاعین ما تخفی الصدور «2» ) ، حضور خداوند ( الا انه کل شیئ محیط «3» ) ، رازق بودن خداوند ( ما من داب فی الارض الا علی الله
رزقها «4» ) ، و . . . بصورت ملموس و محسوس برای مخاطب بیان شود که او حس کند تکیه گاه قادر ، رازق ، مهربان دارد که هنوز توانمندیهای او شناخته نشده است . یقیناً تنها او را تکیه گاه خود قرار
می دهد که این « اصل توکل » است ، تنها با او معامله می کند که این « اصل اخلاص» است و تنها دنبال اوامر و نواهی او را می گیرد که این « اصل بندگی » است .

روش این مرحله از باور سازی :

 بیان قصص انبیاء در رابطه با صفات الهی مثل قصه حضرت سلیمان (ع) که در مود رازقیت خداوند مطرح شده است ، یا قصه ابراهیم (ع) که در رابطه با قدرت خداوند در زنده کردن موجودات وارد شده است یا قصه حفاظت از پیامبر اکرم (ص) بوسیله تار عنکبوت که در غار ثور و در مسئله هجرت از مکه به مدینه اتفاق افتاد ، یا قصه حضرت ابراهیم (ع) و آتش نمرود و یا قصه حضرت موسی (ع) و شکافته شدن آب و یا قضایایی که در جبهه ها در دوران دفاع مقدس اتفاق افتاد که به وضوح قدرت خداوند ، لطف و مرحمت خداوند حس شد .

 ه – باور سازی نسبت به دین و اهل بیت (ع)    

 آنچه در مورد پدیده دین و پیروی از اهل بیت(ع) مطرح است اینکه اگر جوانان دین را پدیده محدودیت آفرین و محدودیت زا ، ببینند ، به طبع اولیه از آن فرار خواهند کرد ولی چنانچه آن را پدیده مصونیت آفرین و حفظ کننده بیابند ، نه تنها از آن فرار نخواهند کرد بلکه سعی در استفاده از آن دارند . دین و سیره اهل بیت (ع) همانند نقشه مهندسی است که چنانچه سازنده خانه به اهمیت جان خود واقف باشد به دنبال کسب نقشه و ساختن بر اساس نقشه می رود . همچنین است اگر نقش پیروی از قرآن و عترت در ساختن دنیا و آخرت و سعادت دنیوی و اخروی به صورت ملموس و محسوس بیان شود و معلوم شود که قرآن و عترت ، حلال مشکل است نه مشکل ساز ، مصونیت زاست نه محدودیت زا ، راه گشاست نه مسدود کننده ، گرایش به آن بیشتر خواهد شد .

انسانها برای آوردن نور به منازل خود ، هزینه میدهند، وقت می گذارند ، تلاش می کنند تا خانه خود را نورانی کنند . اگر نور بودن قرآن و عترت ، خوب فهمانده شود برای آوردن آنها به خانه دل و گل، سطح هزینه و زمان خیلی راحت خواهد بود .

روش این مرحله از باور سازی :

 بیان پویایی دین یعنی قابلیت تطابق دین و سیره اهل بیت (ع) بر شرایط مختلف بهترین روش برای این باورسازی است . دینی که می خواهد تا قیامت بماند باید این توانایی را داشته باشد .

شما  که خواستی و خدا هم توفیق داد که
« راوی فتح » ، « خادم الشهدا » و « مبلغ ارزشها و فرهنگ شهادت » باشی ، بدان همچنان که پاداش این توفیق بس بزرگ است ، خاطرات آن نیز بزرگ و شکننده است . پس ضروری و بدیهی است که در راه انجام این رسالت خطیر اولاً تلاش پیگیر در یادگیری مبانی و روشها لازم است و ثانیاً توفیق الهی برکت دهنده این کوشش میباشد که ثمرات آنرا صد چندان می نماید .

در این زمینه تذکر چند نکته ضروری است :

1- باور سازی زیباترین نام برای این گونه اردوهاست چون انسانها وقتی در محیط قرار می گیرند ، دانش نظری ایشان به باور درونی و قلبی تبدیل می شود و به عبارتی معقولات به محسوسات تبدیل می شود و آنچه شنیده اند در این گونه محیطها می بینند و حس می کنند ، به شرط اینکه زمینه خوب آماده شود تا از این بهترین فرصت ، کاملترین استفاده شود .

2- مهمترین باورهایی که در اینگونه اردوها باید مورد توجه قرار گیرد ، باورهای ذیل است :

 الف – باور سازی نسبت به مبلغ ، مربی ، راوی   

این باور سازی ، نتیجه اش پذیرش است . مبلغ ، مربی و راوی چنانچه پذیرش نداشته باشد و مورد قبول مخاطبان نباشد ، قرین توفیق نخواهد شد. مخاطب باید باور کند اولا سواد مربی ، مبلغ و راوی را ثانیاً سوز و عشق نسبت به هدایت و تعلیم و تربیت مربی را . ثالثاً سلیقه و هنر مربی و مبلغ را . مخاطب چنانچه بپذیرد که راوی ، مبلغ و مربی به آنچه میخواهد بیاموزد ، آشناست و اطلاعات خوبی دارد و بدون اطلاع و از پیش خود سخن نمیگوید ، به
گفته های او اعتماد حاصل شده و اعتماد اولین گام در پذیرش پیام است .

از طرف دیگر چنانچه مخاطب بپذیرد که مبلغ ، راوی و مربی سوز هدایت دارد و عاشق کشاندن دیگران در مسیر سعادت است و اهل تبلیغ خود نیست بلکه از باب « حلت بفنائک » در مسیر خداوند حل شده به گونه ای که اگر به او نگاه شود، خدا دیده می شود همانند شکری که در آب حل شده و از خود نمودی جز شیرینی باقی نگذاشته است ، این مربی و راوی در دیدگاه مخاطب « اهل سوز» شناخته
می شود و از پذیرش بالایی برخوردار خواهد بود .

و باز اگر مخاطب بپذیرد که مربی ، مبلغ ، هنر و سلیقه دارد و با دانستن شیوه ها ، ابزار ، آداب ، عوامل و موانع تاثیر گذاری ، داشته های خود را در قالب های زیبا ارائه می کند ، ایمان بیشتر به مبلغ پیدا می کند.

سلیقه تبلیغی در سه مرحله خود را نشان می دهد:

1- گزینش مناسب کلمات ، عبارات ، مثالها

2- چینش زیبای آنها

3- پردازش خوب و مناسب هرکدام از بخشهای سخن

 روش این مرحله از باور سازی :

انس گرفتن ، محبت کردن ، نزدیک شدن ، غیر مستقیم کار تبلیغی انجام دادن ، معارفه
محبت آمیز ، پرهیز از افراط و تفریط و در یک کلام خوگرفتن با مخاطب می باشد که احساس خودی بودن به طرفین دست بدهد .

 ب – باور سازی نسبت به موقعیت:    

 هر تبلیغ و تربیتی در یک محیط و موقعیت خاصی صورت می پذیرد . تا مخاطب شناخت درستی از محیط و موقعیت پیدا نکند ، پیام تبلیغی و تربیتی را دریافت نخواهد کرد .

موقعیت های تبلیغی اعم از موقعیت های زمانی و یا مکانی هر کدام ویژگیهای خاص خود را دارد . مناطق جنگی از آنجا که محل رزم ، رزم آوران اسلام ، شهادت بهترین فرزندان دین و مملکت بوده و از باب « شرف المکان المکین » ، ( شرف و عظمت هر مکانی به مظروف و چیزی است که در آن ظرف مکانی قرار گرفته است ) ، از عظمت بالایی برخوردار است و به تدبیری مرکز فرستنده پیامهای معنوی است . اگر گیرنده ها ، اولاً آماده و روشن باشند ، ثانیاً روی موج اصلی تنظیم شده و ثالثاً غبارروبی شده باشند ، بهترین ارتباط و پیام رسانی صورت می پذیرد . جبهه، دروازه بهشت ، سکوی پرواز ، حمام شستشوی گناهان، شروع تصمیم گیری های جدی برای آدم شدن ، محل انقلاب درونی و . . . می باشد .

 روش این مرحله از باور سازی :

نقل خاطره های تحول آفرین ، نقل روایات و آیاتی که زمینه ساز تحول درونی است از قبیل آیات خوف و رجاء ، بهشت و جهنم ، لطف و مرحمت خدا ، نقل برنامه های عبادی ، نظامی ، تفریحی و نقل زندگی پر از نشاط و معنویت رزمندگان و . . . در این زمینه مفید است .

ج – باور سازی نسبت به خود مخاطب :    

 یکی از مشکلات جدی جوانان ،خود ناشناسی و به تبع آن فرار از خود و از خود بیگانگی و یا
خود باختگی است . چون هیچ موقع نخواستند و دیگران هم ایشان را وادار نکردند که توجه به خود کنند ، جایگاه خود را از لحاظ خلقت و از لحاظ ویژگیهای مثبت و منفی بشناسند .

جبهه بهترین جایگاه برای تفکر در خود و جایگاه خویش است . ویژگیهای مثبت و منفی استعداد ها ، توانمندیها ، مشکلات ، شکستها ،
پیروزی ها ، نقاط عطف زندگی ، محدودیت ها ، امکانات ، تفاوتها ، و . . . را باید شناخت . به عبارتی تا صورت مسئله زندگی شناخته نشود و معلومات و مجهولات معادله مخصوص هر شخص یافت نشود ، حل معادله غیر ممکن است و چون معادلات زندگی افراد ، با یکدیگر متفاوت است تقلید خیلی کارساز نیست هر چند استفاده از تجربه دیگران ، فواید زیادی دارد .

روش این مرحله از باور سازی :

 وادار کردن افراد به خلوت کردن و تفکر و نوشتن در باره خود و آنچه که در مورد خود احساس می کنند، در باره اینکه که نگاهشان به خدا (هستی) ، دین ، خود ، مرگ ، دنیا و پدیده های دیگر چیست و دیگر اینکه از دیگران بخواهند که در باره آنها بنویسند و در باره خود به مباحثه بپردازند .

د- باور سازی نسبت به خدا :    

 بالاترین نیاز جوان ، داشتن یک تکیه گاه جامع و کامل است و بزرگترین مشکل هم اشتباه در مصداق این تکیه گاه است . لذا در ظاهر دیده می شود که جوانان علیرغم اینکه میدانند که خداوند قادر ، عالم ، رئوف ، مهربان ، ناظر ، خالق و . . است  ولی چون باور ندارند و لمس نمی کنند به جای تکیه کردن به این  منبع لایزال ، به منبع های دیگری که در توانایی قابل مقایسه با خداوند نیستند تکیه
می کنند و چون از آنها ناتوانی می بینند ، به ناامیدی، یأس ، پوچی ، بی خیالی و . . . روی می آورند .

اگر توانمندیهای خداوند مبنی بر قدرت خداوند (ان الله علی کل شیئ قدیر  « 1» ) علم خداوند (یعلم خائنه الاعین ما تخفی الصدور «2» ) ، حضور خداوند ( الا انه کل شیئ محیط «3» ) ، رازق بودن خداوند ( ما من داب فی الارض الا علی الله
رزقها «4» ) ، و . . . بصورت ملموس و محسوس برای مخاطب بیان شود که او حس کند تکیه گاه قادر ، رازق ، مهربان دارد که هنوز توانمندیهای او شناخته نشده است . یقیناً تنها او را تکیه گاه خود قرار
می دهد که این « اصل توکل » است ، تنها با او معامله می کند که این « اصل اخلاص» است و تنها دنبال اوامر و نواهی او را می گیرد که این « اصل بندگی » است .

روش این مرحله از باور سازی :

 بیان قصص انبیاء در رابطه با صفات الهی مثل قصه حضرت سلیمان (ع) که در مود رازقیت خداوند مطرح شده است ، یا قصه ابراهیم (ع) که در رابطه با قدرت خداوند در زنده کردن موجودات وارد شده است یا قصه حفاظت از پیامبر اکرم (ص) بوسیله تار عنکبوت که در غار ثور و در مسئله هجرت از مکه به مدینه اتفاق افتاد ، یا قصه حضرت ابراهیم (ع) و آتش نمرود و یا قصه حضرت موسی (ع) و شکافته شدن آب و یا قضایایی که در جبهه ها در دوران دفاع مقدس اتفاق افتاد که به وضوح قدرت خداوند ، لطف و مرحمت خداوند حس شد .

 ه – باور سازی نسبت به دین و اهل بیت (ع)    

 آنچه در مورد پدیده دین و پیروی از اهل بیت(ع) مطرح است اینکه اگر جوانان دین را پدیده محدودیت آفرین و محدودیت زا ، ببینند ، به طبع اولیه از آن فرار خواهند کرد ولی چنانچه آن را پدیده مصونیت آفرین و حفظ کننده بیابند ، نه تنها از آن فرار نخواهند کرد بلکه سعی در استفاده از آن دارند . دین و سیره اهل بیت (ع) همانند نقشه مهندسی است که چنانچه سازنده خانه به اهمیت جان خود واقف باشد به دنبال کسب نقشه و ساختن بر اساس نقشه می رود . همچنین است اگر نقش پیروی از قرآن و عترت در ساختن دنیا و آخرت و سعادت دنیوی و اخروی به صورت ملموس و محسوس بیان شود و معلوم شود که قرآن و عترت ، حلال مشکل است نه مشکل ساز ، مصونیت زاست نه محدودیت زا ، راه گشاست نه مسدود کننده ، گرایش به آن بیشتر خواهد شد .

انسانها برای آوردن نور به منازل خود ، هزینه میدهند، وقت می گذارند ، تلاش می کنند تا خانه خود را نورانی کنند . اگر نور بودن قرآن و عترت ، خوب فهمانده شود برای آوردن آنها به خانه دل و گل، سطح هزینه و زمان خیلی راحت خواهد بود .

روش این مرحله از باور سازی :

 بیان پویایی دین یعنی قابلیت تطابق دین و سیره اهل بیت (ع) بر شرایط مختلف بهترین روش برای این باورسازی است . دینی که می خواهد تا قیامت بماند باید این توانایی را داشته باشد .

و - باور سازی نسبت به دشمن(شیاطین درونی و بیرونی ) :   

 از جمله رموز موفقیت ، شناخت موانع و آفات و شناسایی راه دفع آنهاست . انسان در مسیر تعالی خود، با موانع درونی و بیرونی زیادی که گاهی نه تنها در مشکل مانع ظاهر  نمی شود بلکه در قالب یاور و معین جلوه می کنند ، مواجه می باشد .

دشمن شناسی درونی و بیرونی و اینکه بدانیم دشمن ( شیطان ) چه شگردها و  تاکتیکهایی را به کار می گیرد تا مانع پیشرفت ما شود از عوامل مهم موفقیت است ، در این مورد مهم شناخت شیطانهای دوست نما ( منافقین) می باشد .

روش این مرحله از باور سازی :

 ذکر نمونه انسانهایی که با وجود داشتن
سابقه های خوب ، عاقبت به شر شده اند و فکر
می کردند که با وجود اسلام ، ایمان ، امتیازات مختلف، شیطان به آنها کاری ندارد ولی متاسفانه در دام شیطان افتادند و ذکر این نکته که سیاست شیطان، سیاست گام به گام و تدریجی است و آنقدر آرام و با حوصله کار می کند و تا ایمان افراد را نگیرد ، دست بردار نخواهد بود .

ز - باور سازی نسبت به برنامه ریزی :    

 هر سعادت و موفقیتی بر اساس اهداف ، برنامه ریزی منظم ، تلاش و پیگیری قابل تحقق است. فهم این مهم نیاز به باور دارد ، انسان نمیتواند رها باشد ولی هوس رسیدن به قله های رفیع سعادت را نیز داشته باشد اگر رسیدن به یک مدیریت در مباحث علمی و یا رسیدن به یک موفقیت مثل پا گذاشتن به سیارات ، نیازمند یک برنامه ریزی دقیق می باشد ، بدیهی است رسیدن به قله رفیع انسانیت و آدمیت به مراتب بیشتر نیاز به داشتن یک برنامه است .

برنامه ریزی یعنی هدفمند زندگی کردن ، داشتن اولویت بندی در امور ، شناخت نیازها ، امکانات و آسیب ها ، فهم مراحل رسیدن به کمال و موفقیت
و این معنای آیات « لا یکلف الله نفسا الا ما اتاها «5»» ، « لا یکلف الله نفسا الا ما وسعها «6»» میباشد.

مخاطب اگر بداند که او هم میتواند با جهت گیری در مسیر انبیاء ، اولیاء صلحاء و شهداء ، با توجه به توان خود حرکت کند ، یقیناً علیرغم تفاوت در امکانات ، همنشین این گروهها خواهد شد و از لاک نا امیدی بیرون می آید .

لازمه مهم این امر ، داشتن برنامه ریزی درسی ، عبادی ، تفریحی و ورزشی ، مطالعاتی در کنار امور شخصی خود می باشد . با داشتن برنامه ریزی ، زندگی انسان نه تنها منظم می شود بلکه تبدیل به الگو خواهد شد همچنان که زندگی امام(ره) و شهدا اینگونه شده است . از مشکلات بزرگ جوانان غصه خوردن است که برنامه ریزی میتواند مانع غصه خوردن باشد چون با برنامه ریزی میزان کمتری از فرصتها از دست می رود .

 1- هدف اصلی راوی فتح توجیه و اگاهی دادن به مخاطب است . پیام دهنده ( راوی) پیام خود را برای پیام گیرنده ( مخاطب) تنظیم و ارائه می کند . لذا راوی فتح باید توان شناخت افراد مخاطب خود
( اعضای کاروان راهیان نور ) را داشته باشد.
مخاطب شناسی یکی از رمزهای موفقیت راوی است.

2- اگر راوی فتح نداند برای چه افرادی صحبت
می کند ، پیام وی قابل درک نخواهد بود لذا نوعی بیزاری ، خستگی و کسلی برای مخاطب به وجود خواهد آمد.

3- مواردی که در مخاطب شناسی باید در نظر گرفته شود عبارتند از : گروه های سنی ، سطح معلومات و فرهنگ ، گروههای شغلی و قشری ، زمینه های مختلف روحی و اجتماعی و علاقه و ظرفیت افراد نسبت به مباحث دفاع مقدس.

4- راوی فتح نباید هر چه را می داند بگوید ، بلکه باید آنچه را مورد نیاز مخاطبین هست مطرح نماید. راوی صرفا نباید به گفتن مقداری مطلب اکتفا کند ، بلکه شایسته است که هر لحظه به فکر رشد و ارتقاء
آگاهی ها و بصیرت مخاطبین خویش نسبت به حماسه هاو ارزش های دفاع مقدس باشد.

5- راوی فتح باید رعایت حال مخاطبین خویش را در هر حال داشته باشد و از نظر جسمی و روحی
آمادگی هایشان را در نظر بگیرد.

6- راوی فتح باید در بحث با مخاطبین جوان مسایل دفاع مقدس را به حال و آینده مرتبط کرده و ضرورت و اهمیت و توجه به تجارب درسها و عبرت ها و فرهنگ دفاع مقدس را برای نسل های آینده تبیین نماید.

7- راوی فتح باید برای مخاطبین کودک و نوجوان از بیان مباحث انتزاعی پرهیز نموده وبا مثال های زنده ، ملموس و ساده فلسفه دفاع را برای آنان بیان نماید.

 ح) فن بیان و سخنوری       

 بیان و سخنرانی ( خطابه ) یکی از شیوه های تبلیغ ، رساندن پیام ، تربیت دیگران و یک کار فرهنگی آموزشی است . راوی فتح اگر نتواند
آموخته ها، اندوخته ها و اندیشه های خود را به صورت مطلوب  به اعضای کاروان راهیان نور منتقل کند ، دانسته ها، و اندوخته هایش بی ثمر می ماند.

هر کدام از راویان فتح که بتوانند سخنان خویش را به طور موثر و نافذ، در دل و جان مخاطبان بیشتری بنشانند ، موفق تراند. برای تاثیر بیشتر کلام بر دیگران، لازم است که این سخنوری از ویژگی های فنی و مهارتهای لازم در زمینه « فن بیان و سخنرانی» برخوردار باشد و به همین دلیل اهم این ویژگی ها که لازم است راویان فتح رعایت نمایند به شرح زیر مطرح می گردد:

1- سرعت کلام معتدل باشد ، نه خیلی تند و نه خیلی کند و خسته کننده باشد.

2- صدا در هنگام سخنرانی با حرکات ( دست ، سر و بدن ) و قیافه ( تبسم ، حزن ، تعجب ، خشم و ....) هماهنگی داشته باشد.

3- صدا ، رسا و دلنشین باشد

4- تن صدا متنوع و متغیر بوده و یکنواخت نباشد.

5- صدا با موقعیت مکانی شنودگان ( اتوبوس، فضای باز یا بسته ، استفاده از بلندگو و …) مطابقت
 داشته باشد.

6- کلماتِ روان و قابل فهم برای عموم مخاطبین بکار برده شود و از بکار بردن کلمات نا مأنوس ، پیچیده و غیر واضح پرهیز شود. فصاحت و بلاغت در کلام وجود داشته باشد.

7- جملات کوتاه بوده و فاصله بین مبتدا و خبر کمتر شود تا مخاطبین مطالب ارائه شده را بهتر درک کنند.

8- در بیان مطالب از مقایسه و سنجش برای سازمان دادن به افکار مخاطبین ، زیبا سازی کلام و روشن کردن مفهوم مطالب برای آنها استفاده شود.

9- برای روشن کردن مفاهیم ، مطالب ، مثال و خاطره بکار برده شود.

10- برانگیختن توجه و حس کنجکاوی مخاطبین و طرح سوال برای به تفکر واداشتن مخاطبین از ضرورت های سخنرانی است .

11- از حاشیه روی ، پرگویی ، پرچانگی و تفصیل های ملال آور جداً پرهیز نمایند.

12- نسبت به مسایلی که در حین سخنرانی ممکن است به وجود آید ، خونسردی خودشان را حفظ نمایند.

13- برای تداعی معانی در ذهن مخاطبین خویش، بین موضوعات سخنرانی ارتباط برقرار نمایند.

14- از تعریف و تمجید بی مورد اشخاص به جز در مورد رزمندگان دفاع مقدس و شهدا پرهیز نمایند.

15- بطور مرتب از کار و میزان تاثیر بیان و صحبت خویش در فهم مخاطبین ارزشیابی و باز خوردگیری داشته و نقاط ضعف خویش را در سخنرانی های بعدی بر طرف نمایید.

16- رعایت وقت از نظر شروع و ختم و میزان صحبت داشته و به موقع در محل اعضای کاروان برای سخنرانی حضور پیدا کنند .

17- در حین سخنرانی با تسبیح ، قلم ، لباس و یا چیزهای دیگر بازی ننمایند.

18- از پراکنده نشستن اعضای کاروان جلو گیری و سعی کنند همه یک جا و متمرکز و نزدیک شما روی بنشینند.

19- در طول سخنرانی اعتماد به نفس خود را حفظ نموده و از سخنرانی در حال خستگی و ناراحتی پرهیز نمایند.

20- در حین صحبت برای مخاطبین خویش احترام قائل شده و آنها را تعریف و تمجید کنند.

21- در پایان هر صحبت ، خلاصه و نتیجه گیری از مطالبی که گفته شده را بیان نمایند.

22- راویان باید در پایان سخنان خود فرصت مناسبی را برای پاسخگویی به سئوالات مطرح شده زائران اختصاص دهند.

 ط) آراستگی و نظم ظاهری :    

 1- آراستگی و نظم ظاهری راوی فتح ، شخصیت وی را در نزد مخاطبین محترم نموده و تاثیر کلام وی بر مخاطبین بیشتر خواهد شد.

2- برادران راوی فتح از لباس کار سپاه ( در صورت پاسدار بودن ) یا بسیج به صورت گتر کرده با فانسقه ، پوتین و چفیه استفاده نمایند تا چهره رزمندگان اسلام در طول 8 سال دفاع مقدس را در ذهن مخاطبین تداعی نماید.

3- خواهران راوی فتح از چادر مشکی استفاده نموده و در صورت لزوم چفیه را نیز مورد استفاده قرار دهند.

4- حتی الامکان از پیشانی بند با شعارهای مربوط به دوران دفاع مقدس استفاده نمایند0

5- لباس و چهره راوی فتح باید کاملا تمیز و مرتب و موهای سر و صورت وی (برادران) کوتاه و مرتب باشد.